تحقیق درباره رابطه دختر و پسر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

رابطه دختر و پسر

رابطه دختر و پسر، تا چه حدى مى‏تواند نزدیک شود؟ براى پاسخ به این سؤال، بیان نکات در قالب سؤال لازم است: 1. منظور از روابط بین زن و مرد چیست؟ 2. منظور از روابط اجتماعى چیست؟ 3. آیا روابط اجتماعى، مستلزم رابطه زن با مرد است و اگر چنین است، این روابط چگونه باید باشد؟ روابط بین زن و مرد، به صورت‏هاى زیر، متصور است: 1. رابطه زن و شوهرى. 2. رابطه علمى. 3. رابطه حرفه‏اى و شغلى. 4. رابطه دوستانه. رابطه زن و شوهرى‏ اگر رابطه زن و شوهر بر اساس موازین شرعى و عقد رسمى، تحقق پیدا کند، مورد تأیید و تأکید اسلام مى‏باشد که ده‏ها آیه و صدها روایت از معصومین در مورد اهمیت ازدواج و روابط زناشویى، شاهد بر این مدعاست. خانواده، مهم‏ترین کانون و نهاد اجتماعى است که با ازدواج و رابطه زن و مرد، شکل مى‏گیرد. بنابراین، از نظر اسلام، این نوع رابطه اجتماعى، مشروع و مورد تأکید است و زن و مرد، هر دو، در شکل‏گیرى آن سهیمند. رابطه علمى بین زن و مرد این نوع رابطه، با حفظ موازین شرعى و رعایت حدود الهى از ناحیه زن و مرد، مجاز است و بهترین مصداق بارز آن، رابطه بین استاد و شاگرد است؛ اعم از این که استاد، زن باشد و شاگرد، مرد یا شاگرد، زن باشد و استاد، مرد. آن چه مهم است، رعایت موازین شرعى است. اگر احکام الهى مراعات شود، این نوع رابطه، نه تنها مجاز است، بلکه مورد تأکید اسلام است و اگر حدود الهى مراعات نشود و حریم‏هاى بین محرم و نامحرم شکسته شود، اسلام از این رابطه، ناخشنود است و از آن، نهى مى‏کند؛ زیرا به ضرر زن، مرد و جامعه است. رابطه شغلى و حرفه‏اى‏ فعالیت‏هاى شغلى موجود در جامعه، به سه دسته تقسیم مى‏شوند: 1. شغل‏هایى که الزاماً بر عهده زنان است و با وجود زنان، جایز نیست که مردان، آن شغل‏ها را انتخاب کنند؛ مثل شغل مامایى و کارهایى که جنبه زنانه محض دارد. در این گونه موارد، اسلام تأکید مى‏کند که شغل‏هاى حساس و مهمى را که مربوط به بانوان است، خودشان بر عهده گیرند طبعاً نوع رابطه شغلى، در این جا، بین زنان است و مردان، حق ورود به این مشاغل را ندارند؛ مگر در شرایط ضرورى. 2. شغل‏هایى که مخصوص مردان است؛ مثل کارهاى شاق و سختى که با فیزیک بدن زن و روحیات او سازگار نیست و طبیعى است که پذیرفتن این گونه کارها که براى زن یا جنین او ضرر داشته باشد، جایز نیست. 3. شغل‏هایى که مشترک بین زنان و مردان است که اکثر موارد و بیشتر کارها، تقریباً بین زن و مرد مشترک است. در این گونه کارها، اگر زن و مرد، ضوابط شرعى را رعایت کنند و مرتکب عمل حرامى نشوند، مى‏توانند با هم مشارکت فعال داشته باشند؛ مانند نمایندگى مجلس، معلمى و صدها کار دیگر. رابطه دوستى بین دختر و پسر این نوع رابطه، از نظر اسلام حرام است و قرآن از دوستى بین دختر و پسر و این گونه روابط، نهى کرده است؛ زیرا عفت عمومى جامعه، با این گونه روابط، آسیب جدى مى‏بیند؛ پایه‏هاى ازدواج و خانواده سست مى‏شود و صدها مفسده اخلاقى براى دختر، پسر و جامعه دارد. بدون تردید، اگر ائمه علیهم‏السلام از حضور زنان در جامعه نهى کرده‏اند، این نهى، کلى و مطلق نیست؛ بلکه سیره عملى آنها به این امر مطلق، تخصیص مى‏زند و نشان مى‏دهد که منظور آنان، این نیست که زنان، مطلقاً نباید در امور اجتماعى مشارکت داشته باشند؛ بلکه منظور آنها این است که زنان، بدون دلیل موجه، نباید در میان مردان و مقابل چشم آنها قرار گیرند و در صورت لزوم، باید حضورشان در حد نیاز و ضرورت باشد و زائد بر آن، به صلاح زنان و جامعه نیست؛ زیرا مى‏تواند مفسده‏هاى زیادى داشته باشد. نکته دیگرى که باید به آن توجه کرد، این است که اجتماعى بودن زنان و داشتن جایگاه اجتماعى، مستلزم حضور بى‏رویه و بدون دلیل در میان مردان نیست؛ بلکه خود زنان مى‏توانند تشکل‏هاى اجتماعى - فرهنگى داشته باشند و در این تشکل‏ها، در زمینه‏هاى گوناگون، حضور فعال داشته باشند. بنابراین، اسلام از حضور و مشارکت زنان در مسائل اجتماعى، نهى نمى‏کند؛ ضوابط، قوانین و حدود این حضور را مشخص مى‏کند و این، به خاطر مصونیت زنان از آسیب‏هاى اجتماعى است و از سوى دیگر، به خاطر مصون ماندن جامعه از آسیب‏هایى است که از ناحیه زنان و مردان فرصت‏طلب، به وجود مى‏آید. بنابراین، هیچ تناقضى بین آموزه‏هاى دینى وجود ندارد و همه آنها، هماهنگ با یکدیگر و متناسب با نیاز جامعه انسانى است. با توجه به شرایط خاص دوران جوانى و طولانى بودن دوران تجرد اغلب دانشجویان و خطرات جدى تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانى، لازم است برادران و خواهران دانشجو، روابط خود را از نظر کمى و کیفى تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت، حفظ کنند. بنابراین، توصیه ما این است که به نکات زیر توجه کرده، حتماً به آنها عمل کنید: 1. اگر ضرورتى ایجاب نمى‏کند، از ایجاد رابطه با نامحرم، پرهیز شود و خواهران دانشجو، در مقابل افراد نامحرم، رفتارى متکبرانه داشته باشند؛ نه رفتارى صمیمانه. در احکام شرعى آمده است که در غیر ضرورت، مکروه است که مرد با زن، هم‏صحبت شود؛ مخصوصاً مرد و زن جوان که علت آن این است که چه بسا همین هم‏صحبت شدن‏ها، غرایز جنسى افراد را تحریک کند و یک الفت و محبت شهوانى بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازى براى غوطه‏ور شدن در انحراف و فساد شود. در هر حال، انسان باید دقیقاً درون خود را بکاود و باطنش را عمیقاً مطالعه کند تا بفهمد که صحبت کردن با افراد نامحرم، چه ضرورتى براى او دارد. 2. در صورت ناچارى و ضرورت، روابط با نامحرم، تا آن جا که به شکستن حریم احکام الهى منجر نشود، اشکالى ندارد. بنابراین، گفت‏وگو و نگاه‏هاى متعارف و بدون قصد لذت و ریبه، اشکالى ندارد؛ اما با این حال، لازم است که ارتباط در کلاس‏ها، به گونه‏اى باشد که کمترین اختلاط پدید آید و در معاشرت و گفت‏وگو، هنجارهاى شرعى زیر رعایت شود: - از گفت‏وگوهاى تحریک کننده پرهیز شود. - از نگاه‏هاى آلوده و شهوانى خوددارى شود. - حجاب شرعى رعایت شود. - قصد تلذذ و ریبه در کار نباشد. - دو نفر نامحرم، در محیط بسته، تنها نمانند. بنابراین، سعى کنید خود را عادت دهید تا هنگام صحبت با نامحرم، به او نگاه نکنید و به هیچ قسمتى از بدن او خیره نشوید و قسمت‏هاى باز و پوشیده، برایتان کاملاً مساوى فرض شوند و این مسأله را با تکرار و تلقین، ادامه دهید و نیز